Maza avadta samaj sevak essay in Marathi, माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी: नमस्कार मित्रांनो, आज आम्ही तुमच्यासाठी घेऊन आलो आहोत माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी, maza avadta samaj sevak essay in Marathi हा लेख. या माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी लेखात या विषयाची संपूर्ण माहिती देण्याचा माझा प्रयत्न असेल.
सर्व वर्गांतील विद्यार्थी मित्र मैत्रिणींना एकाच लेखात संपूर्ण माहिती देणे हाच आमचा एकमेव उद्देश आहे, जेणेकरून तुमचा सर्व वेळ वाया जाणार नाही. चला तर मग पाहूया माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी, maza avadta samaj sevak essay in Marathi हा लेख.
माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी, Maza Avadta Samaj Sevak Essay in Marathi
आपला देश स्वतंत्र होऊन अनेक वर्षे उलटून गेली आहेत. आपला देश लोकशाही आहे आणि अनेक प्रकारे सत्ताधारी पक्ष देशाच्या विकासाचा विचार करतात. काही वेळा समाजाला पाहिजे तसा न्याय मिळत नाही, अशा वेळी काही समाजसेवक अशा समस्या सोडवून लोकांना न्याय मिळवून देतात.
परिचय
सामाजिक कार्यकर्ते सामाजिकरित्या बहिष्कृत आणि उपजीविकेच्या संकटात असलेल्या लोकांना आधार देतात. ते स्वत:च्या प्रयत्नाने आणि ज्ञानाने समाजात स्वत:चे समर्थन करू शकत नाहीत, म्हणून या लोकांना सामाजिक कार्यकर्त्यांच्या मदतीची गरज आहे. जे त्यांना समाज, संस्था, देश इत्यादींमध्ये उपलब्ध असलेल्या उपयुक्त सेवांशी जोडतात.
कधीकधी ते मार्गदर्शक म्हणूनही काम करतात. सामाजिक कार्यकर्ते कायद्याच्या आणि प्रक्रियेच्या चौकटीत काम करतात. उदाहरणार्थ, रक्तदान ही एक कायदेशीर प्रक्रिया आहे, त्यामुळे ज्यांना गरज आहे अशा लोकांना रक्त देण्यासाठी सामाजिक दाते एका गटात किंवा प्रणालीमध्ये राहतात. कधी कधी मोठी रुग्णालये गरिबांना मोफत वैद्यकीय तपासणी करण्याची ऑफर देतात. ही सर्व सामाजिक कार्याची उदाहरणे आहेत.
माझा आवडता समाजसेवक बाबा आमटे
मुरलीधर देविदास आमटे, ज्यांना बाबा आमटे म्हणून ओळखले जाते, ते एक भारतीय कार्यकर्ते आणि सामाजिक कार्यकर्ते होते ज्यांनी कुष्ठरोगाने ग्रस्त गरीबांच्या सक्षमीकरणासाठी काम केले. श्रीमंत कुटुंबात जन्मलेल्या बाबा आमटे यांनी आपले जीवन समाजातील वंचितांच्या सेवेसाठी समर्पित केले. ते महात्मा गांधींच्या शब्द आणि तत्वज्ञानाने प्रेरित झाले आणि त्यांनी भारतीय स्वातंत्र्यलढ्यात सामील होण्यासाठी यशस्वी कायदा सराव सोडला.
बाबा आमटे यांनी आपले जीवन मानवतेच्या सेवेसाठी समर्पित केले. कुष्ठरुग्णांची काळजी घेण्यासाठी बाबा आमटे यांनी आनंदवनाची स्थापना केली. नर्मदा बचाव आंदोलनासारख्या इतर सामाजिक आणि पर्यावरणीय समस्यांशीही त्यांचा संबंध होता. त्यांच्या मानवतावादी कार्यासाठी, त्यांना १९८५ मध्ये रॅमन मॅगसेसे पुरस्कारासह अनेक प्रतिष्ठित पुरस्कार मिळाले.
प्राथमिक जीवन
बाबा आमटे या नावाने प्रसिद्ध असलेले मुरलीधर देविदास आमटे यांचा जन्म २६ डिसेंबर १९१४ रोजी महाराष्ट्रातील वर्धा जिल्ह्यातील हिंगणघाट येथे झाला. ते देविदास आणि लक्ष्मीबाई आमटे यांचे ज्येष्ठ पुत्र होते.
त्यांचे वडील, देवीदास हे स्वातंत्र्यपूर्व ब्रिटिश प्रशासनातील प्रमुख व्यक्ती आणि वर्धा जिल्ह्यातील एक श्रीमंत जमीनदार होते. आई-वडील त्याला प्रेमाने बाबा म्हणत. आमटे यांनी कायद्याचे शिक्षण घेतले, वर्धा येथील लॉ कॉलेजमधून एलएलबीची पदवी मिळवली. त्यांनी आपल्या गावी कायद्याचा अभ्यास सुरू केला.
बाबा आमटे यांनी १९४६ मध्ये साधना यांच्याशी लग्न केले. त्यांचा मानवतेवर विश्वास होता आणि त्यांनी बाबा आमटे यांना त्यांच्या सामाजिक कार्यात नेहमीच साथ दिली. त्या साधनाताई या नावाने प्रसिद्ध होत्या. या जोडप्याला प्रकाश आणि विकास हे दोन मुलगे होते, जे दोघेही डॉक्टर होते आणि त्यांनी वडिलांच्या पावलावर पाऊल ठेवून गरिबांना मदत करण्याची त्यांची परोपकारी दृष्टी चालू ठेवली.
बाबा आमटे यांचे कार्य
बाबा आमटे हे गांधींच्या तत्त्वज्ञानाचे खरे अनुयायी मानले जातात. समाजातील अन्यायाला विरोध करून दलित समाजाची सेवा करण्याचा विचार त्यांनी केला. गांधींप्रमाणेच बाबा आमटे हे प्रशिक्षित वकील होते ज्यांनी सुरुवातीला कायद्यात करिअर करण्याचा प्रयत्न केला. नंतर, गांधींप्रमाणे, ते आपल्या देशातील गरीब आणि उपेक्षित लोकांच्या दुर्दशेने प्रभावित झाले आणि त्यांनी त्यांचे जीवन त्यांच्या सुधारण्यासाठी समर्पित केले.
भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीतील भूमिका
बाबा आमटे यांनी महात्मा गांधींचा आदर्श घेऊन भारताच्या स्वातंत्र्याची चळवळ सुरू केली. त्यांनी महात्मा गांधींच्या नेतृत्वाखालील जवळजवळ सर्व प्रमुख चळवळींमध्ये भाग घेतला आणि भारत छोडो आंदोलनादरम्यान तुरुंगात डांबलेल्या नेत्यांच्या बचावासाठी वकील संघटित केले.
महात्मा गांधींचे शेवटचे अनुयायी म्हणून ओळखले जाणारे बाबा आमटे यांनी आनंदवन येथील त्यांच्या पुनर्वसन केंद्रात खादीचे कापड विणले आणि हजारो लोकांचे दुःख दूर करून गांधींच्या भारताच्या विकासासाठी काम केले.
कुष्ठरोग्यांसाठी काम करणे
बाबा आमटे यांना कुष्ठरोग्यांची दुर्दशा आणि भारतीय समाजातील सामाजिक अन्यायाची प्रेरणा मिळाली. भयंकर रोगाने ग्रस्त, त्यांच्याशी भेदभाव केला गेला आणि त्यांना समाजातून वगळण्यात आले, अनेकदा उपचार न केलेल्या रोगामुळे मृत्यू झाला. बाबा आमटे यांनी या समजुतीच्या विरोधात काम केले आणि गैरसमज दूर करण्यासाठी रोगाबद्दल जनजागृती केली. कलकत्ता स्कूल ऑफ ट्रॉपिकल मेडिसिनमध्ये कुष्ठरोग समुपदेशन अभ्यासक्रम पूर्ण केल्यानंतर, बाबा आमटे यांनी त्यांच्या पत्नी, दोन मुले आणि ६ कुष्ठरोग्यांसह त्यांचे कार्य सुरू केले.
रुग्णांच्या वेदना कमी करण्यासाठी त्यांनी अथक परिश्रम घेतले आणि त्यांच्यावर उपचार करण्यासाठी ते त्यांच्या दवाखान्यात आले. कुष्ठरोगाच्या अत्यंत संसर्गजन्य स्वरूपाविषयी अनेक समज आणि गैरसमज दूर करण्यासाठी त्यांनी रुग्णाला लसीकरण केले.
१९४९ मध्ये, त्यांनी आनंदवन, कुष्ठरोग्यांना मदत करण्यासाठी समर्पित आश्रम बांधण्याचे काम सुरू केले. आनंदवन आश्रम आता दोन रुग्णालये, एक विद्यापीठ, एक अनाथाश्रम आणि अंधांसाठी एक शाळा आहे.
आज आनंदवन काहीतरी खास बनले आहे. हे केवळ कुष्ठरोगी किंवा अपंग रूग्णांनाच कव्हर करत नाही तर इतर शारीरिकदृष्ट्या अक्षम लोकांना, तसेच अनेक निर्वासितांना देखील आधार देते.
नर्मदा बचाव आंदोलन
१९९० मध्ये मेधा पाटकर यांच्या नर्मदा बचाव आंदोलनात सामील होण्यासाठी बाबा आमटे यांनी आनंदवन सोडले. आनंदवनातून निघताना बाबा म्हणाले, “मी नर्मदेच्या तीरावर राहणार आहे. सामाजिक अन्यायाविरुद्धच्या संपूर्ण लढ्याचे प्रतीक म्हणून नर्मदा राष्ट्राच्या ओठावर असेल. धरणांऐवजी, नर्मदा बचाव चळवळीने कोरडवाहू शेती तंत्रज्ञान, पाणलोट विकास, छोटी धरणे, सिंचन आणि पिण्याच्या पाण्यासाठी अमूर्त योजना आणि विद्यमान धरणांची कार्यक्षमता आणि वापर सुधारण्यावर आधारित ऊर्जा आणि जल धोरण यांचा पुरस्कार केला.
बाबा आमटे यांना मिळालेले पुरस्कार
बाबा आमटे यांनी आपल्या देशबांधवांसाठी केलेल्या अथक परिश्रमाला प्रतिष्ठित राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय पुरस्कार आणि शिष्यवृत्तीच्या रूपाने जगभरात मान्यता मिळाली आहे. त्यांना १९७१ मध्ये पद्मश्री आणि १९८६ मध्ये पद्मविभूषणने सन्मानित करण्यात आले.
कुष्ठरोग्यांच्या वतीने त्यांनी केलेले कार्य आणि आनंदवनातील त्यांच्या प्रयत्नांसाठी १९७९ मध्ये अपंगांच्या कल्याणासाठी १९८६ मध्ये त्यांना जमनालाल बजाज पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले. त्यांच्या मानवतावादी कार्यासाठी त्यांना १९८५ मध्ये रॅमन मॅगसेसे पुरस्कार आणि १९९० मध्ये टेम्पलटन पुरस्कार मिळाला. दोन्ही आंतरराष्ट्रीय पुरस्कारांनी त्यांना जगभरात मान्यता मिळवून दिली.
बाबा आमटे यांचे निधन
२००७ मध्ये बाबा आमटे यांना रक्ताचा कर्करोग झाल्याचे निदान झाले. आमटे यांचे ९ फेब्रुवारी २००८ रोजी आनंदवन येथे निधन झाले.
निष्कर्ष
बाबा आमटे यांनी आपल्या चांगल्या आयुष्याचा त्याग केला आणि आपले संपूर्ण आयुष्य गरजू आणि गरीबांसाठी समर्पित केले. या कार्यात बाबा आमटे यांना त्यांच्या कुटुंबाचा पूर्ण पाठिंबा होता आणि त्यांनी त्यांच्या पत्नीसह आनंदवन येथे खास कुष्ठरुग्णांच्या उपचारासाठी रुग्णालय सुरू केले.
बाबा आमटे हे आपल्या देशातील सर्वात प्रतिष्ठित सामाजिक आणि नैतिक नेते होते. बाबा आमटे यांनी आपले जीवन कुष्ठरुग्णांची काळजी आणि पुनर्वसनासाठी समर्पित केले. आनंदवनातील त्यांचा समुदाय विकास प्रकल्प जगभर ओळखला जातो.
आज आपण काय वाचले
तर मित्रांनो वरील लेखात आपण माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी, maza avadta samaj sevak essay in Marathi हि माहिती पाहिली. मला खात्री आहे कि माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी या विषयावरील सर्व माहिती वरील लेखात मिळाली असेल.
तुम्हाला हा लेख कसा वाटला, आम्हाला कमेंट बॉक्समध्ये सांगा, जेणेकरून आमच्या जागतिक वसुंधरा दिन निबंध मराठी लेखात काही चूक असेल तर आम्ही ती लवकरात लवकर दुरुस्त करण्याचा प्रयत्न करू शकू किंवा वरील लेखात तुमची अधिक माहिती समाविष्ट करण्याचा प्रयत्न करू.
जाता जाता मित्रांनो, जर तुम्हाला या लेखातून माझा आवडता समाजसुधारक/समाजसेवक निबंध मराठी, maza avadta samaj sevak essay in Marathi या विषयावर संपूर्ण माहिती मिळाली असेल. जर तुम्हाला हा लेख आवडला असेल तर तुम्ही हा लेख तुमच्या फेसबुक, ट्विटर आणि व्हॉट्सॲप या सोशल मीडियावर नक्कीच शेअर करा.