नमस्कार मित्रांनो, आज आम्ही तुमच्यासाठी घेऊन आलो आहोत क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी, Bhagat Singh essay in Marathi हा लेख. या क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी माहिती लेखात या विषयाची संपूर्ण माहिती देण्याचा माझा प्रयत्न असेल.
सर्व वर्गांतील विद्यार्थी मित्र मैत्रिणींना एकाच लेखात संपूर्ण माहिती देणे हाच आमचा एकमेव उद्देश आहे, जेणेकरून तुमचा सर्व वेळ वाया जाणार नाही. चला तर मग पाहूया क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी, Bhagat Singh essay in Marathi हा लेख.
क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी, Bhagat Singh Essay in Marathi
भगतसिंग हे भारतीय क्रांतिकारक होते. ब्रिटीश साम्राज्याने वयाच्या २३ व्या वर्षी ब्रिटिशांविरुद्ध केलेल्या आंदोलनामुळे त्यांना फाशी देण्यात आली. म्हणूनच लोक त्यांना भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीचा नायक म्हणतात.
परिचय
भगतसिंग यांचा जन्म ब्रिटिश भारतातील पंजाब प्रांतातील शीख कुटुंबात १९०७ मध्ये झाला. त्यांचे कुटुंब भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीत सक्रिय होते आणि राजकीयदृष्ट्या सक्रिय होते. त्यांचे आजोबा अर्जुन सिंह हे स्वामी दयानंद सरस्वती यांच्या हिंदू सुधारणा चळवळीचे अनुयायी होते. त्यांचे वडील आणि काका गदर पक्षाचे सदस्य होते.
क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध
भगतसिंग यांनी दयानंद अँग्लो-वेदिक हायस्कूलमध्ये शिक्षण घेतले. त्यांनी खालसा हायस्कूलमध्ये शिक्षण घेतले कारण त्यांच्या वडिलांनी ब्रिटीश सरकारच्या अधिकाऱ्याची निष्ठा स्वीकारली नाही. वयाच्या १२ व्या वर्षी त्यांनी जालियनवाला बाग हत्याकांडाच्या ठिकाणी भेट दिली, जिथे जाहीर सभेसाठी जमलेले हजारो लोक मारले गेले.
महात्मा गांधींनी शांततापूर्ण आंदोलन करण्याचा निर्णय घेतला तेव्हा भगतसिंग यांना ते पटले नाही. त्यांना शांततेत आंदोलन करण्याची परवानगी नव्हती. भगतसिंग नंतर क्रांतिकारी चळवळीत सामील झाले आणि ब्रिटिश राजवटीतील अन्यायाविरुद्ध आवाज उठवला.
१९२३ मध्ये वयाच्या सोळाव्या वर्षी त्यांनी लाहोर येथील नॅशनल कॉलेजमध्ये प्रवेश घेतला. इटलीतील अशाच क्रांतिकारी चळवळीने प्रेरित होऊन १९२६ मध्ये त्यांनी युवा भारत सभा स्थापन केली. हिंदुस्थान रिपब्लिक असोसिएशनमध्ये सामील झाल्यानंतर त्यांनी चंद्रशेखर आझाद, राम प्रसाद बिस्मल आणि अशफाकुल्ला खान यांची भेट घेतली.
भगतसिंग यांनी केलेल्या क्रांतिकारी चळवळी
ब्रिटीश सरकारने भारतीय उपखंडातील राजकीय परिस्थितीचा अभ्यास करण्यासाठी सायमन कमिशन तयार केले होते, परंतु काही भारतीय राजकीय पक्षांनी त्यांच्या सदस्यत्वामुळे त्यावर बहिष्कार टाकला. लाला लजपत राय यांनी २० ऑक्टोबर १९२८ रोजी लाहोरमध्ये आयोगाविरुद्ध निदर्शने केली. जेम्स ए. स्कॉटवर जमावाला पांगवण्यासाठी छडीचा आरोप करण्यात आला.
व्यवस्थापक लाला लजपत राय यांच्यावर हल्ला करून जखमी केले. १ नोव्हेंबर १९२८ रोजी त्यांचे हृदयविकाराच्या झटक्याने निधन झाले. भगतसिंग यांनी रॉय यांच्या मृत्यूचा बदला घेण्याचे ठरवले आणि क्रांतिकारक राजगुरू, सुखदेव आणि चंद्रशेखर आझाद यांच्यासोबत स्कॉटला मारण्याचा कट रचला. परंतु, रॉयला ओळखता न आल्याने, त्याने जॉन पी. सँडर्सला जिल्हा पोलिस मुख्यालयातून बाहेर पडताना मारले. महात्मा गांधी आणि जवाहरलाल नेहरू यांनी या हत्येचा निषेध केला.
पोलिसांनी शहरातून येणाऱ्या-जाणाऱ्या सर्वांना रोखले, लाहोर सोडणाऱ्या तरुणांवर पोलिसांनी करडी नजर ठेवली. हिंदुस्थान सोशालिस्ट रिपब्लिकन असोसिएशनचे आणखी एक सदस्य भगवती चरण वोहरा यांच्या पत्नी दुर्गावती देवी यांच्या मदतीने भगतसिंग आणि राजगुरू यांनी केस कापले आणि मुंडण केले आणि टोपी घातली. भगतसिंग दुर्गावती आणि तिच्या मुलाची एक तरुण जोडपे म्हणून ओळख करून देतात आणि राजगुरू त्यांचे सामान घेतात आणि त्यांचा सेवक असल्याचे भासवतात. तो लखनौला जाणाऱ्या ट्रेनमध्ये चढला आणि लाहोरला पळून गेला.
१९२९ ची संविधान सभा
सेंट्रल असेंब्लीमध्ये बॉम्बस्फोट करण्याचा त्यांचा निर्धार होता. सुरुवातीला हिंदुस्तान सोशालिस्ट रिपब्लिकन असोसिएशनच्या नेतृत्वाने भगतसिंग यांच्या सहभागाला विरोध केला, परंतु अखेरीस तेच यासाठी सर्वात योग्य उमेदवार असल्याचे ठरले.
८ एप्रिल १९२९ रोजी भगतसिंग आणि बटुकेश्वर दत्त यांनी सार्वजनिक दालनातून विधानसभेच्या सभागृहात दोन बॉम्ब टाकले. हे बॉम्ब लोकांना मारण्यासाठी नव्हते तर इंग्रजांना भारत सोडून जाण्याचा इशारा देण्यासाठी होते. या बॉम्बस्फोटात काही सदस्य जखमीही झाले आहेत. जेव्हा विधानसभा बॉम्बने हादरली तेव्हा भगतसिंग आणि बटुकेश्वर दत्त पत्रके फेकून आणि भारताच्या स्वातंत्राच्या घोषणा देत होते, त्यांनी ठरवले असते तर ते सहज निसटले असते. परंतु त्यांनी स्वतःहून अटक करून घेतली. या दोघांना अटक करून दिल्लीतील वेगवेगळ्या कारागृहात हलवण्यात आले.
विधानसभा खटल्याची सुनावणी
महात्मा गांधींनी पुन्हा एकदा या कृत्याचा निषेध केला, परंतु भगतसिंगांना त्यांच्या कृत्याबद्दल पश्चात्ताप झाला नाही. जूनच्या पहिल्या आठवड्यात खटला सुरू झाला आणि १२ जून रोजी दोघांना जन्मठेपेची शिक्षा सुनावण्यात आली.
खटल्यादरम्यान भगतसिंग यांनी स्वतःचा बचाव केला तर बटकेश्‍वर दत्तचा बचाव आसिफ अली यांनी केला. खटल्यादरम्यान दिलेल्या साक्षीतही विसंगती आढळून आली. हिंदुस्थान रिपब्लिकन सोशालिस्ट असोसिएशनने लाहोर आणि सहारनपूर येथे बॉम्बचे कारखाने काढले होते. पोलिसांनी लाहोरमध्ये बॉम्ब फॅक्टरी शोधून काढली, ज्यामुळे सुखदेव, किशोरी लाल आणि जय गोपाल यांच्यासह रिपब्लिकन सोशालिस्ट असोसिएशन ऑफ इंडियाच्या अनेक सदस्यांना अटक करण्यात आली.
काही लोक देशद्रोही झाले आणि त्यांनी सर्व माहिती पोलिसांना दिली. त्याच्या मदतीने, पोलिसांनी सिंग, सुखदेव, राजगुरू आणि सँडर्सच्या हत्येची तयारी, असेंब्ली स्फोट आणि बॉम्ब बनवण्याच्या क्षेत्राच्या इतर २१ सदस्यांना अटक केली. या सर्वांवर सँडर्सच्या हत्येचा आरोप होता.
उपोषण आणि लाहोर प्रकरण
हंस राज वोहरा आणि जय गोपाल यांनी दिलेल्या माहितीनुसार, भगतसिंग यांच्यावर सँडर्स आणि चरण सिंग यांच्या हत्येचा आरोप होता. सँडर्स खटल्याचा निकाल लागेपर्यंत त्याची जन्मठेपेची शिक्षा स्थगित करण्यात आली होती. दिल्ली तुरुंगातून त्यांची रवानगी मियांवली मध्यवर्ती कारागृहात करण्यात आली, जिथे त्यांनी युरोपियन आणि भारतीय कैद्यांमधील भेदभाव पाहिला.
भगतसिंग हे स्वतःला राजकीय कैदी समजत होते. त्यांना दिल्लीच्या तुरुंगात मियांवली तुरुंगाच्या तुलनेत निकृष्ट जेवण मिळाले. त्यांनी इतर भारतीय कैद्यांसह उपोषण केले. ज्यांना राजकीय कैदी मानले जात होते आणि त्यांना सामान्य कैदी समजले जात होते. त्यांनी अन्न, स्वच्छता, वस्त्र आणि आरोग्याच्या इतर बाबींमध्ये समानतेची मागणी केली.
कारागृहात विविध प्रकारचे खाण्यापिण्याचे साहित्य ठेवून कैद्यांच्या संकल्पाची चाचणी घेण्याचा प्रयत्न सरकारने केला. इतर कैदी तहानलेले राहतील किंवा संप मोडेल म्हणून त्यांनी भांडी दुधाने भरली. न अडखळता त्यांनी आपली चळवळ चालू ठेवली. अधिकार्‍यांनी बळजबरीने आहार देण्याचाही प्रयत्न केला, परंतु यश आले नाही.
संपाला देशभरातील लोकांमध्ये लोकप्रियता आणि लक्ष मिळू लागले. सरकारने सँडर्स प्रकरण समोर आणण्याचा निर्णय घेतला, जे लोक म्हणतात की हा कटाचा भाग होता. १० जुलै १९२९ रोजी खटला चालवण्यात आला आणि भगतसिंग यांना लाहोरच्या बोर्स्टल तुरुंगात पाठवण्यात आले. सिंग अजूनही उपोषणावर होते आणि त्यांना स्ट्रेचरवर कोर्टात आणण्यात आले.
जितेंद्रनाथ दास हे उपोषणावर गेलेल्या कैद्यांपैकी एक होते, त्यांची प्रकृती खालावली आणि सुमारे ६३ दिवस उपोषण केल्यानंतर त्यांचा मृत्यू झाला. देशातील जवळपास प्रत्येक राष्ट्रीय नेत्याने दास यांच्या निधनाबद्दल श्रद्धांजली वाहिली.
सँडर्सच्या खटल्याचा निर्णय
खटल्याच्या सुनावणीला गती देण्यासाठी व्हाइसरॉय लॉर्ड आयर्विन यांनी आणीबाणीची स्थिती जाहीर केली आणि खटल्याच्या सुनावणीसाठी तीन उच्च न्यायालयाच्या न्यायाधीशांचे विशेष न्यायाधिकरण स्थापन केले. न्यायालयाने पुराव्याच्या आधारे निकाल दिला आणि भगतसिंग, राजगुरू आणि सुखदेव यांना फाशीची शिक्षा सुनावली. संरक्षण समितीने स्थापन केलेले न्यायाधिकरण अवैध असल्याचा दावा करून प्रिव्ही कौन्सिलकडे अपील करण्याची योजना आखली. अपील फेटाळले.
भगतसिंग, सुखदेव आणि राजगुरू यांना २४ मार्च १९३१ रोजी फाशीची शिक्षा ठोठावण्यात आली. तथापि, तारीख आणि वेळ अकरा तास आधी घेण्यात आली आणि तिघांनाही २३ मार्च १९३१ रोजी अधोस्वाक्षरीदार माननीय न्यायाधीशांच्या उपस्थितीत फाशी देण्यात आली.
कराचीतील काँग्रेस पक्षाच्या वार्षिक अधिवेशनाच्या निमित्ताने पत्रकारांनी भगतसिंग, राजगुरू आणि सुखदेव यांना फाशीची घोषणा केली. संतप्त तरुणांनी गांधींना काळे झेंडे दाखवून निषेध केला. लोक म्हणतात की भगतसिंग, राजगुरू आणि सुखदेव यांना फाशीपासून वाचवण्याची संधी गांधींकडे होती, पण त्यांनी ते टाळले.
भगतसिंग यांची लोकप्रियता
भगतसिंगांची लोकप्रियता नवीन राष्ट्रीय चेतना निर्माण करण्यास मदत करत आहे हे नेहरूंनी ओळखले. भगतसिंग हे भारतातील महत्त्वाचे व्यक्तिमत्त्व होते. भगतसिंग यांच्या ६१ व्या जयंतीनिमित्त १९६८ मध्ये भारतात एक तिकीट जारी करण्यात आले.
भगतसिंग यांचा मृत्यू
भगतसिंग यांना एका ब्रिटीश अधिकाऱ्याच्या हत्येप्रकरणी दोषी ठरवण्यात आले आणि २३ मार्च १९३१ रोजी त्यांना फाशी देण्यात आली.
निष्कर्ष
भगतसिंग हे एक तरुण क्रांतिकारक होते ज्यांनी लहान वयातच आपल्या देशासाठी म्हणजेच भारत मातेच्या स्वातंत्र्यासाठी लढताना आपल्या प्राणांची आहुती दिली. जरी त्याचे मार्ग काहीवेळा हिंसक असले तरी, तरीही, त्याचे राष्ट्रावरील प्रेम निर्विवाद होते.
भगतसिंग हे एक भारतीय क्रांतिकारक होते, ज्यांना त्यांच्या साहस आणि वीरता यासाठी विशेषत: तरुणांमध्ये अपवादात्मक आदर आणि मान्यता आहे. सरदार भगतसिंग यांना ब्रिटीश सरकारने फाशी दिली तेव्हा त्यांचे वय अवघे २३ होते.
आज आपण काय वाचले
तर मित्रांनो वरील लेखात आपण क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी, Bhagat Singh essay in Marathi हि माहिती पाहिली. मला खात्री आहे कि मी क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी माहिती या विषयावरील सर्व माहिती वरील लेखात मिळाली असेल.
तुम्हाला हा लेख कसा वाटला, आम्हाला कमेंट बॉक्समध्ये सांगा, जेणेकरून आमच्या क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी माहिती लेखात काही चूक असेल तर आम्ही ती लवकरात लवकर दुरुस्त करण्याचा प्रयत्न करू शकू किंवा वरील लेखात तुमची अधिक माहिती समाविष्ट करण्याचा प्रयत्न करू.
जाता जाता मित्रांनो, जर तुम्हाला या लेखातून क्रांतिकारक भगतसिंग निबंध मराठी, Bhagat Singh essay in Marathi या विषयावर संपूर्ण माहिती मिळाली असेल. जर तुम्हाला हा लेख आवडला असेल तर तुम्ही हा लेख तुमच्या फेसबुक, ट्विटर आणि व्हॉट्सॲप या सोशल मीडियावर नक्कीच शेअर करा.